Loin

Wieża Życia Wojciecha Bauera, rozpoczynająca cykl Dzieje Loinu, to jedna z pierwszych powieści fantasy na polskim rynku. Napisana w 1987, doczekała się pierwszego wydania dopiero w roku 1991 (KAW, Katowice) [paskudna okładka i papier niewiele lepszy od pakunkowego]. W 2005 r. Wydawnictwo GAM wydało ponownie Wieżę Życia oraz drugą część trylogii Ayantiall. Trzeciej części do dzisiaj nie wydano…
Osobiście uważam Wieżę Życia za jedną z najlepszych polskich powieści fantasy.
Loin (planeta) krąży na zmianę wokół dwóch słońc – złocistego Jasti i czerwonego Rotha. Co kilkadziesiąt lat (ziemskich) następuje okres ciemności Randi, kiedy to Loin przemieszcza się między słońcami.
Loin, opisywany w cyklu, to nie tylko planeta. Tak nazywa się również kontynent, u którego wybrzeży, na południu i południowym wschodzie, leżą liczne archipelagi większych i mniejszych wysp.
W cyklu nie są opisane inne kontynenty, ale musi istnieć przynajmniej jeden – skąd przypłynęła Wielka Flota valów podczas Świętej Wędrówki.
Loin zamieszkany jest przez trzy rasy istot rozumnych: valów (najbardziej zbliżonych do ludzi), eneików (podobnych nieco do tolkienowskich krasnoludów) oraz tornów – przybyszy z kosmosu.
Przedstawiona mapa Loinu ukazała się tylko w pierwszym wydaniu Wieży Życia. Prawdopodobnie wykonał ją sam autor. Załączona wersja jest z nią identyczna – wymieniłem tylko wszystkie napisy (były wykonane odręcznym, dość niewyraźnym pismem).