Ile-Rien
Światów, opisanych w trylogii Upadek Ile-Rien (The Fall of Ile-Rien), jest właściwie trzy: świat Ile-Rien, świat Syrnai i świat Gardier.
Na trylogię składają się powieści:
• Łowcy czarnoksiężników (The Wizard Hunters, 2003) – wydanie polskie Mag 2004
• Powietrzne okręty (The Ships of Air, 2003) – wydanie polskie Mag 2006
• Brama bogów (The Gate of Goods, 2005) – w Polsce dotąd nie wydane. Jacek Rodek zaklinał się w rozmowie ze mną, że będzie wydane w 2007 roku. I nic! Niestety, taki jest właśnie Jacek…
Ile-Rien opisywane jest jeszcze w dwóch książkach autorki:
• Żywioł ognia (The Element of Fire, 1993) – wydanie polskie Rebis 1999
• Śmierć nekromanty (The Death of the Necromancer, 1997) – wydanie polskie Mag 2002
Ile-Rien to królestwo leżące w zachodniej części kontynentu (o nieznanej nazwie) nad Oceanem Zachodnim.
W Żywiole ognia zamieszczono uproszczoną mapkę Ile-Rien i okolic. Nie okazała się ona zbyt przydatna przy tworzeniu map świata:
Martha Wells nie rozpieszcza rysowników map swoich światów. Chaotyczne rzucanie nazwami, niejednoznaczne określanie odległości („dziesięć dni drogi w głąb lądu…”) oraz ewidentne błędy geograficzne (miasto uniwersyteckie Lodun jest na ogół lokalizowane niedaleko granicy z Bisrą, ale w jednym miejscu autorka stwierdza, że odległość od stolicy Vienne wynosi jeden przystanek jazdy koleją – możliwe jednak, że miała na myśli pociąg InterCity).
Szczególną trudność sprawiło mi państewko Adera. Autorka kilka razy stwierdza, że Ile-Rien graniczy z nim na wschodzie (czyli Adera leży w głąb kontynentu). Zaś w Śmierci nekromanty Nicholas wypływa do Adery z portu Chiare na południu Ile-Rien. Aby to wszystko miało sens, musiałem wymyślić niewielkie śródlądowe morze, połączone cieśniną z Oceanem Zachodnim.
Z pewną dozą prawdopodobieństwa zdołałem ustalić kształty kontynentów na obu brzegach Oceanu Zachodniego (choć dla mieszkańców Kapidary powinien to być raczej Ocean Wschodni).
Ciekawe są znalezione przeze mnie w internecie plany pałacu królewskiego w Vienne:
plan wykonany przez Scotta McCullara
oraz wykonany na podstawie niego trójwymiarowy plan autorstwa Jacka Wickwise (który przedstawiam po nieznacznych poprawkach i spolszczeniu):
