Gdański Klub Fantastyki

W kategorii Opowiadanie:
„Żar” – Anna Brzezińska
„Bajka o trybach i powrotach” – Jakub Ćwiek
„Spójrz na to z drugiej strony” – Stefan Darda
„Strasznie mi się podobasz” – Magdalena Kozak
„Obcy” – Marceli Szpak

W kategorii Powieść:
„Science Fiction” – Jacek Dukaj
„Grillbar Galaktyka” – Maja Lidia Kossakowska
„Dżozef” – Jakub Małecki
„Kamienna Ćma” – Paweł Matuszek
„Krawędź czasu” – Krzysztof Piskorski
„Dumanowski” – Wit Szostak

Klasyk literatury polskiej Bolesław Prus (Aleksander hrabia Głowacki) chyba przewraca się w grobie. Niedawno nieznany nam bliżej Aleksander Głowacki (bynajmniej nie hrabia) wydał alternatywną Lalkę pod tytułem Alkaloid, a kilka dni temu ukazała się nowa powieść Konrada T. Lewandowskiego Faraon wampirów. Oryginalny tekst Bolesława Prusa został skrócony o ponad połowę (pominięto m.in. XIX-wieczną dydaktykę społeczną). W zamian Lewandowski rozwinął wątki fantastyczne – rozpoczęte, lecz nie dokończone w politycznym dziele Prusa – m.in. konsekwencje klątwy rzuconej przez Dagona na Sarę, czy motyw córki Herhora. Wskutek wkroczenia na scenę wampirów nowe znaczenie zyskał również epizod zaćmienia słońca… Wszystko to spowodowało też konieczność napisania nowego zakończenia powieści. Książka ukazała się wyłącznie jako e-book i jest dostępna poprzez Amazon.

29 czerwca tego roku Andrew Garfield pojawi się w światowych kinach jako Peter Parker – czyli Spider-Man. Twórcy filmu chcą zaoferować nam świeże spojrzenie na historię Człowieka Pająka. Polska premiera Niesamowitego Spider-Mana już 4 lipca.

Dla uczczenia pamięci wielkiego pisarza – Douglasa Adamsa, co roku fani jego twórczości przez cały dzień noszą ze sobą ręcznik. Dlaczego ręcznik?

Ręcznik, to najbardziej nieprawdopodobnie użyteczna rzecz, jaką może posiadać międzyplanetarny autostopowicz. Częściowo dlatego, że ma olbrzymie zastosowanie praktyczne. Można owinąć się nim dla ochrony przed chłodem, przemierzając zimne księżyce Jaglana Beta; można położyć się na nim na roziskrzonych, marmurowych piaskach plaż Santraginusa V, wdychając odurzające morskie powietrze; można przykryć się nim, śpiąc pod czerwonymi gwiazdami na opuszczonym świecie Kalffafoonu; można posłużyć się nim jak żaglem, płynąc małą tratwą w dół powolnej rzeki Moth; zmoczyć go i używać jako broni w walce wręcz; zawinąć na głowie dla ochrony przed szkodliwymi wyziewami lub wzrokiem żarłocznego Bugblattera, bestii z Traala (nieprawdopodobnie tępe zwierzę, które uważa, że jeżeli ty go nie widzisz, ono też cię nie widzi. Głupie jak szczotka, ale naprawdę niezwykle żarłoczne); w razie niebezpieczeństwa wymachując ręcznikiem, można dawać sygnały alarmowe – no i oczywiście można wycierać się nim, jeżeli ciągle jeszcze jest dostatecznie czysty. Co więcej, ręcznik ma ogromne znaczenie psychologiczne. Tak się składa, że jeżeli jakiś strag (strag: nie – autostopowicz) stwierdzi, że autostopowicz ma przy sobie ręcznik, automatycznie dochodzi do wniosku, że posiada on także szczotkę do zębów, ręczniczek do twarzy, mydło, puszkę sucharów, termos, kompas, mapy, kłębek sznurka, spray przeciw komarom, płaszcz przeciwdeszczowy, kombinezon próżniowy i tak dalej. Ponadto strag pożyczy chętnie autostopowiczowi któryś z tych czy jakikolwiek inny przedmiot, który autostopowicz mógłby przypadkowo „zgubić”. Pomyśli sobie też, że ktoś, kto przemierzył autostopem Galaktykę wzdłuż i wszerz, znosił niewygody, walczył na przekór wszystkim przeciwnościom, zwyciężał i ciągle wiedział, gdzie ma ręcznik – jest bez wątpienia człowiekiem, z którym należy się liczyć.

A czy wy macie przy sobie swój ręcznik?

Pod koniec kwietnia w Las Vegas Peter Jackson zaprezentował dziesięciominutowy fragment swojego Hobbita. Film został zrealizowany w nowej jakości: to już nie tradycyjne 24 klatki na sekundę, lecz dwa razy więcej. Jeśli wierzyć mediom – efekt jakości obrazu jest taki, że nowa prędkość wyświetlania może jeszcze bardziej odmienić oblicze X Muzy niż technologia 3D.