Gdański Klub Fantastyki

Nasza wrocławska rezydentka Karolina „Mangusta” Kaczkowska namówiła nas do reaktywowania naszego legendarnego fanzinu „Czerwony Karzeł”. Po 15 latach hibernacji powróci on zatem w nowej formule i na trochę innych zasadach niż poprzednio. Naszym celem jest wydawanie dwóch numerów w roku, w formacie A5, z kolorową okładką w oprawie zeszytowej i objętością uzależnioną od ilości materiałów nadesłanych do redakcji. Jednym z naszych pomysłów jest także, aby każdy numer miał tzw. leitmotiv, który nie będzie jednak wykluczał możliwości publikowania tekstów nieutrzymanych w danym klimacie. Tematem najbliższego numeru jest barok i jego obecność w fantastyce.

Wszystkich zainteresowanych współpracą z Karzełkiem (a zwłaszcza autorów opowiadań, szkiców krytycznych, artykułów publicystycznych, specjalistów od gier wszelakiego rodzaju, grafików itp.) prosimy o kontakt z redaktorką naczelną pod adresem mailowym: delvanakk(małpa)gmail.com. Pisać możecie także na adres redakcji Informatora: informator(małpa)gkf.org.pl, wpisując w temacie maila „Karzeł”.

Magazyn będzie się ukazywał na zasadach fanzinowych: materiały publikowane bez honorariów autorskich, ale za to dystrybuowany nieodpłatnie. Wydanie numeru 1(17)/2014 planujemy na sierpień b.r.

Dotarła do nas smutna wiadomość, że dziś rano zmarł Lesław Olczak.

Lechu był jednym z założycieli fandomu polskiego, znanym bibliofilem, posiadaczem największej kolekcji polskich fanzinów, uczestnikiem niezliczonej liczby konwentów i niekwestionowanym autorytetem dla wszystkich fanów w Polsce. Nic zatem dziwnego, że zwyciężył w pierwszych wyborach Prezydenta Świetlanej Rzeczypospolitej Odmorzadomorza (podczas Nordconu 1991 w gdańskim Jelitkowie), zyskując miano Prezydenta Fandomu Polskiego.

Lecha poznałem właśnie na jelitkowskim Nordconie. Zabawna sprawa: niemal przez całą imprezę nie potrafiłem go odróżnić od współkandydata do prezydenckiego stolca – Jarosława Kotarskiego (nie pytajcie mnie – jak to możliwe). Zresztą, ta ich rywalizacja nie skończyła się na tamtym konwencie. W 1996 roku w „Hutniku” bawiliśmy się na Saturnaliach, a Kotar i Lechu zadawali szyku, paradując przebrani za… Obeliksa!

Po raz ostatni miałem okazję spotkać Lecha na ubiegłorocznym Nordconie. Przybył do Jastrzębiej Góry mimo nie najlepszego już stanu zdrowia, ale fanom takim jak on niewiele rzeczy jest w stanie przeszkodzić w dotarciu na konwent. Wyobrazić sobie kolejny Nordcon bez Lecha, będzie mi naprawdę trudno.

Żegnaj Prezydencie!

Z pewnym poślizgiem pojawia się na stronie najnowszy 288 numer „Informatora GKF”. Gorąco zapraszamy zwłaszcza do jego lektury w pdfie, bo tylko w ten sposób będziecie mogli obejrzeć w kolorze rewelacyjną galerię obrazów Jarosława Jaśnikowskiego, którego obraz „Pałac Zegarmistrza” ozdobił okładkę majowego wydania naszego biuletynu.

Szanowni przyjaciele Gdańskiego Klubu Fantastyki,

uczestnicy projektu „Cykle niedokończone”

Z przykrością informujemy, że podjęta w ubiegłym roku przez zmarłego niedawno naszego mentora i Honorowego Prezesa GKF Krzysztofa Papierkowskiego inicjatywa pod kryptonimem „Cykle niedokończone” nie będzie kontynuowana. Papier był pomysłodawcą i największym z nas entuzjastą tego projektu. Niestety, jego przedwczesna śmierć oraz kilka innych przeszkód natury organizacyjnej (m.in. zbyt duży rozrzut głosów, by wyłonić choćby jeden tytuł do rychłej publikacji) sprawiły, że Gdański Klub Fantastyki musi się wycofać z zamiaru wyręczania profesjonalnych wydawnictw w ich obowiązkach. Informujemy o tym z przykrością, ale mamy nadzieję, że rozpoczęta przez Krzysztofa dyskusja nad tą kwestią nie pójdzie na marne. Wasze głosy świadczą o tym, że to ważna sprawa. Dziękujemy Wam za zaangażowanie i zaufanie, którym obdarzyliście nasze stowarzyszenie. Żałujemy, że nie udało nam się zrealizować tego wielkiego marzenia Papiera. Niech Moc będzie z Wami.

W imieniu GKF

Szef Działu Wydawniczego

Grzegorz Szczepaniak

Nie wiem jak mogło do tego dojść, ale od kilku dobrych lat (a dokładniej od Gniazda światów) jakoś nie po drodze było mi z Huberathem i jego kolejne książki omijałem z daleka. Nie żebym się Gniazdem jakoś zniechęcił − wręcz przeciwnie! Tak żarliwego i zarazem przewrotnego (bo podanego w formie matematycznego ciągu) wyznania wiary w Jedynego nie było chyba wcześniej, ani potem w polskiej literaturze. To akurat – w moich oczach – atut nie do przecenienia, ale jakoś nie byłem ciekaw następnych opowieści krakowianina. Aż do teraz, kiedy zupełnym przypadkiem (w klubowej bibliotece nie było książki, której szukałem) wpadł mi w ręce Portal zdobiony posągami. Continue reading »